Ingenting fungerer lenger. Me treng nytt Lexington sengesett. Klestativet står ikkje beint. Me manglar purreløk i kjøleskapet. Ingen vil ta ut av oppvaskmaskinen. Det er gjennomført dårleg stemning.

Tida strekk ikkje til. Det vert verre og verre å skilje jobb frå privatliv. Det vert verre og verre å skilje liv og død. Det må jobbast natt og dag, til og med i gravferda.

Avstanden mellom Bergen og Oslo blir større og større. Oslo-arrogansen veks. Helse og omsorg vil heller ikkje ha noko med kvarandre å gjere. Verda er inne i ein dårleg periode på alle plan. Det er hår i dusjen. Og det er krig.

Jon Hjørnevik har gått på ein smell. No har han samla sitt bitre tankegods mellom to svarte permar.