«Uansett kvar du har vore, har nokon andre også vore der. Og dei hadde med seg ungane dit. Og besteforeldra.»

Sommaren 2020 kunne vi ikkje reise på ferie dit vi ville. Helst skulle vi feriere i heimlandet. For å vise at dette takla vi, så skrytte vi av ferien. Men kva var det veldig mange skreiv under skrytebilda frå Norgesferien sin: «Kven treng vel Syden?»

Sjølv no etter at vi har blitt verdensvante og har vore overalt, sjølv no er det altså dette som er målet på ei vellykka ferieoppleving. Sjølv no, minst eit halvt århundre etter at charterturisme blei vanlig, lenge etter at gruppereiser til Sør-Europa blei ein vits, og atten år etter at denne boka blei utgitt første gong, sjølv no er det dette vi samanliknar oss med når ferien skal vurderast.
Kalvøs første møte med Syden var ei spansk ferieøy full av tyskarar som underheldt kvarandre i hotellbaren med sketsjar med overdriven bruk av bananar som rekvisittar. Likevel vender Kalvø i denne boka tilbake, fast bestemt på å finne Syden-draumen.