Forfattaren hevder at språket ikkje er eit nøytralt middel til samhandling, kommunikasjon og informasjonsformidling. Språket er eit maktmiddel. Blakar viser at språkbruken avspeglar og uttrykker ulike interesser og perspektiv, han analyserer ei rekke språklege makt- og virkemidlar, og gir det teoretiske grunnlaget for at språk nødvendigvis er makt. Boka kom ut første gong i 1973, og sentralt stod då Blakars påvising av korleis språket fungerte kvinneundertrykkande. Denne utgåva set som den førre eksempla frå den tida i perspektiv, og har også ein større kommunikasjonsteoretisk del. I tillegg til ei omfattande ny innleiing, har utgåva dessutan eit nytt kapittel som presenterer analysemetodar utvikla for å gjere nytte av potensialet i moderne datateknologi som analysereiskap. Har arbeidsoppgåver og litteraturlister.